სასულიერო სომხეთი არ არის მითი, ეს არ არის რეალობა. ასე ვფიქრობდი წაღკუნქის “წმინდა აღდგომა” ეკლესიის ეზოში, როდესაც ბუსმენსი “გაგარინის” პროექტის გენერალურ მენტორს, “მხითარ სებასტაცი” საგანმანათლებლო კომპლექსის დამფუძნებელს აშოტ ბლეიანს. მიეცით სომხეთს ღრმა ამოსუნთქვა, ჩადეთ გული და სული თქვენს საქმეში, მოიტანეთ სიყვარული და ერთგულება, და სომხეთი პიუნიკის მსგავსად ფერფლიდან წამოდგება. სომხეთია ეს ყვავილია “ზოვაბერის” ვინც სომხეთს აძლევს სუნთქვას და სულს, ეს არის ახალგაზრდა სებასტელების ახალგაზრდები, ეს ჯანსაღი, ენერგიული მოზარდები სევანის აუზიდან, ეს მასწავლებლები, რომლებიც ზაფხულს დღესასწაულს უქმნიან თავიანთ მოსწავლეებისთვის. მიეცით სიცოცხლე განათლებას და ის გახდება ერთგვარი ჰიმნი, რიტუალი, საგანმანათლებლო ბანაკი, საზოგადოებრივი სამუშაო, სოფელ-ქალაქს დამაკავშირებელი საგანმანათლებლო-ადამიანური კავშირი. ცოცხალი განათლება შექმნის მოქალაქეს, რომელიც აფასებს მის მიწას და წყალს, მის ხეს და ყვავილს, ნებისმიერ მშობლიურ მთას და ხეობას, რომელიც თითოეულ ნაპირს მიიჩნევს როგორც საკუთარ, თავის ჰიმნს და ეროვნულ რიტუალს, მის კულტურას. და მოვა ჩვენი ეროვნული ზღაპრის პატარა ბიჭი, რომელმაც გამხმარი ბაღი სამოთხედ აქცია.
ბანაკის მონაწილეებს სოფელ წაღკუნკში “სურბ ჰარუთუნის” ეკლესიის ეზოში შევხვდი. ვუყურებ მათ, მასწავლებლებს, რომლებიც კოორდინაციას უწევენ ბანაკის მუშაობას. ჯანსაღი, ფერადი სახეები და…ბედნიერი საუბარი…ისტორიები ბანაკის დღეებიდან. ნამდვილი ბანაკის განწყობა, ბანაკის საქმიანობა, ბანაკის ცხოვრება.
წაღკუნკის “აღდგომის” ეკლესია ბაზილიკაა, შთამბეჭდავი, მას აქვს ღმერთის სუნთქვა, მაგრმ ადამიანების მოვლის ნაკლებობა ჩანს, ის სავალალო მდგომარეობაშია. ბოლოს როდის ჰქონდა მოსმენილი ამ კედლებს საგალობელი? გაისმა წირვა აქ, როდის, რომელ წელს? ახლა კი მღერიან წაღკუნკის, ზოვაბერის, სებასტაცის ბანაკების მონაწილეები და მასწავლებლები.ეკლესია სავსეა ლოცვით. ეკლესია ხდება ეკლესია ხალხთან ერთად, იგი საზრდოობს საგალობლებითა და ლოცვებით. ბატონი ბლეიანი გვთავაზობს დილის წირვის ჩატარებას სოფლის ამ ცენტრის ეკლესიაში, როგორც ამას აკეთებენ სებასტელები ერევნის წმინდა სამების ტაძარში. აი, როგორ შემოვა სულიერი სიმღერა სახლში, სკოლაში, ეკლესიაში, ათასი ფრინველი იმღერებს და ადამიანი ისევ ცხოველიან გახდება ადამიანად, როგორც ამას ადასტურებს ჩვენი ბრძნული “ათასი შეკრების” ზღაპარი.
როდესაც კვირების წინ ვსაუბრობდით ამ სასწავლო ბანაკის პროექტზე, მე ეჭვი მეპარებოდა, რომ ქალაქის ბავშვები იყვნენ სოფელში, არდადეგების დროს, ისიც ათი დღით. არ მოიწყენენ? რა უნდა ქნან სოფელში? შეძლებენ თუ არა სოფლის ოჯახები, მოუნდებათ სტუმართმოყვარეობის ტვირთის ქვეშ ყოფნა და სხვა მსგავსი რამ? ვფიქრობდი, მაგრამ ჩემმა მრავალწლიანმა გამოცდილებამ მითხრა, რომ ჩვენს უნიკალურ საგანმანათლებლო სამყაროში ყველაფერი ლოგიკით ვერ აიხსნება. იმდენი რამ ხდბა რელობათ. მე ვიცი, რომ მე არ ვარ მოწმე რაიმე ერთი შეხედვით შეუძლებელი-გასაკვირი-აღტაცებული სიტუაციებისა სებასტოპოლში ჩემი ხანგრძლივი და მძიმე პედაგოგიური მოღვაწეობის დროს. მაგრამ ამ ყველაფერთან ერთად, ისევ გაჩნდა ეჭვი. მოხდე ბათუ არა ეს სასწავლო ბანაკი ამ სიტუაციაში? დეპრესიაში მყოფი ხალხი, შემაშფოთებელი მდგომარეობა გეგარქუნიკის რაიონში, სავსე საზრუნავითა და პრობლემებით… ეს იყო კვირების წინ.
დღეს კი წავედი წაღკუნკში სებასტიელი მასწავლებლების ჯგუფთან ერთად. ეს იყო მესამე პედაგოგიური შეკრება “გაგარინის” პროექტით, ამჯერად წაღკუნკში. წავედი პედაგოგიურ შეხვედრაში მონაწილეობის მისაღებად, მაგრამ მხედველობაში მქონდა ბანაკის ნახვა ჩემი თვალით. რა თქმა უნდა, მე ვუყურებ “გაგარინის პროექტი-ზოგადი განათლების” ვებსაიტზე, ვკითხულობ და ვუყურებ ბანაკელების ისტორიებს, მაგრამ რასაც შენი თვალით ხედავ, შენი ყურით გესმის სხვაა, მას უკვე აქვს დოკუმენტური ღირებულება.
მოუსმინეთ თქვენც, ისტორიის წაკითხბაზეც ურო საინტერეოა.
სებასტელების პედაგოგიკა განსაკუთრებულია იმით, რომ მას ყოველთვის აქვს გაკვირვებისა და აღფრთოვანების ტენდენცია მის მუდმივ განვითარებაში. ჩვენ დავსახეთ ჩვენი პედაგოგიკის გადაცემის და გავრცელების ამოცანა. ჩვენ ამას ვაკეთებთ სიყვარულით და პასუხისმგებლობით. სულიერი სომხეთი არ არის ოცნება, ის შეიძლება რეალობად იქცეს ჩემი, შენი, სხვისი ძალისხმევით. დღეს გაგარინის პროექტმა შექმნა მისი განხორციელების ერთ -ერთი შესაძლებლობა. აშოტ ბლეიანი, პროექტის გენერალური მენეჯერი, მენტორი, ახორციელებს ამ გადაცემას-განაწილებას თავის კოლეგებთან ერთად. საავტორო პედაგოგიკა გადადის საგანმანათლებლო ბანაკებით, ერთობლივი რიტუალებით, საგანმანათლებლო მოგზაურობით და ერთობლივად განხორციელებული პროექტებით, პედაგოგიური შეკრებებით, პირდაპირი ტრანსლაციით, ცხოვრებითა და საქმიანობით. სებასტელების პედაგოგიკა განსაკუთრებულია იმით, რომ მას ყოველთვის აქვს გაკვირვებისა და აღფრთოვანების ტენდენცია მის მუდმივ განვითარებაში. ჩვენ დავსახეთ ჩვენი პედაგოგიკის გადაცემის და გავრცელების ამოცანა. ჩვენ ამას ვაკეთებთ სიყვარულით და პასუხისმგებლობით. სულიერი სომხეთი არ არის ოცნება, ის შეიძლება რეალობად იქცეს ჩემი, შენი, სხვისი ძალისხმევით. დღეს გაგარინის პროექტმა შექმნა მისი განხორციელების ერთ -ერთი შესაძლებლობა. პროექტის გენერალური მენეჯერი, მენტორი, ახორციელებს ამ გადაცემას-განაწილებას თავის კოლეგებთან ერთად. საავტორო პედაგოგიკა გადადის საგანმანათლებლო ბანაკებით, ერთობლივი რიტუალებით, საგანმანათლებლო მოგზაურობით და ერთობლივად განხორციელებული პროექტებით,
ეს პედაგოგიკა შთამაგონებელია, რადგან ის ამოძრავებს საქმიანობას, სადაც ადამიანებს შეუძლიათ გამოხატონ თავიანთი ნიჭი და შესაძლებლობები. სებასტოპოლის მასწავლებლები აღფრთოვანებულნი არიან თავიანთი კოლეგებით წაღკუნკიდან და ზოვაბერიდან. გოჰარ ეღოიანს, სუზი მარგარიანს, ივეტა ჯანაზიანს შეუძლიათ საათობით ისაუბრონ იმ ქმედუნარიან ადამიანებზე.
მთარგმნელი: რინა შაგინიანი