საოცარი რამ არის სწავლის უცყვეტილობა, ერთი სიცოცხლის ხანგრძლივობის უწყვეტობა. როდის იწყება სწავლა, რას სწავლობს ადამიანი, როგორ სწავლობს, ვინ ასწავლის და ვინ სწავლობს…რატომ ბუნებრივად შეძენილი უნარები შეუმჩნეველია, რომელიც ისწავლება თვითნებივრად.
რატომ არის რომ სასწავლო დაწესებულებებში სწავლის პროცესი ძირითადად პრობლემა ხდება მოსწავლის და პედაგოგისთვის…ამ კითხვების გაგრძელება შეიძლება. მაგრამ მინდა წარმოგიდგინო ზოგიერთი ჩემი დაკვირვება, რომელიც განხორციელდა “მოსწაბლე-მასწავლებელი” პროექტის განხორციელებისას, რომელიც ირიბად ან პირდაპირ უკავშირდება ამ კითხვებს. საგანმანათლებლო საქმიანობის ჩატარება სასწავლო დაწესებულების ფარგლებს გარეთ ან მის ფარგლებში ჩატარებულ საქმიანობა მინდა წარმოგიდგინოთ.
წინადადება მე -10 კლასის მოსწავლე შუშან ადამიანს ეკუთვნის (ამ კლასში სომხურ ენაზე და ლიტერატურას ვასწავლი). ეს მოხდა არა იძულებით საკუთარი ინიციატივით. “მინდა მე -6 კლასის მოსწავლეებთან მუშაობა. მინდა ლიტერატურული თეატრის მოწყობა, დამეხმარებით “. აქვს შუშანას პედაგოგიური მიდრეკილებები, ორიენტაცია? არ ვიცი, ამაზე ჩვენ არ გვისაუბრია. ყოველ შემთხვევაში. პროექტი შუშანიმა წარმოადგინა. ეს დაწყებისთვის იყო კარგი დრო.
იწყვბოდა სამკვირიანი ბანაკო. შუშანი თავის პროექტი ორი მეექვსე კლასებს შესთავაზა, სადაც მე ვასწავლი. საინტერესო იყო მეექვსე კლასელების პასუხი უფროსი სკოლის მოსწავლის წინადადებაზე. აღმოჩნდა, რომ რამოდენიმე წლით უფროსს მოსწავლეს ისინი თვლიან არა მხოლოდ როგორც მასწავლებელს, არამედ საყვარელ მეგობარს. შესაძლოა პატარა ასაკობრივი განსხვავება გახდა ასეთი ურთიერთობის მიზეზი, ან შუშან ადამიანის რბილი, მშვიდი ტემპერამენტი, მე არ შემიძლია ვთქვა.
მაგრამ აშკარა იყო, რომ კავშირი შეიქმნა. აღნიშნულ ადგილას დაიწყო ყოველდღიური მეცადინეობები. მეცადინეობის ადგილი აირჩიეს საშუალო სკოლის მოსწავლეებმა, სამშობლოს სამეცნიერო კლუბის ტერიტორია. ის მდებარეობს დედა სკოლის სარდაბში. ცხდია მათ ახალი გარემო აინტერესებთ.
მოსწავლეებმა აირჩიეს სენტ ექზიუპერის “პატარა პრინცზი”. თავდაპირველად, შუშანი კვლავ წაიკითხა შემოქმედება. მან უნდა წაეკითხა, რადგან კარგად არ ახსოვდა. წაიკითხა სწრაფად, ერთი ან ორი დღის განმავლობაში.
პრემიერის სარეკლამო ფილმი
ეს ყველაფერი შთაგონებაა. რეალური პედაგოგიკა…როდესაც პრობლემას არ დევთ მოსწავლის წინ. როდესაც ცხოვრობ, ქმნი, ელოდებიო მოსწავლეებთან შეხვედრის საათს. როცა სიყვარულით და სირბილით მიდიხარ, არ გინდა რომ დაგაგვიანდეს…რომ ნახო ყველაფერი, მოასწრო. სწავლის გარეშე როგორ მიხვიდე, არ სთქვა მეგობრებს? შედეგში კი ვინ სწავლობს, ვინ ასწავლის? ვინ რას აძლევს?…ეს არის ბუნებრივი პროცესი, სადაც ყველა ჩვენგანი სწავლობს და ასწავლის.
მთარგმნელი: რინა შაგინიანი