Ամեն ինչ անհետանում է այնքան արագ, որ չես էլ հասցնում նկատել, …մարդիկ քնած էին… Ինչ-որ մեկը ինչ-որ մի տեղ պոկեց թիթեռի նուրբ թևերը, Մտքով էլ չանցավ, որ ինչ-որ տեղ, Ինչ-որ ծաղիկ այդ թիթեռի թևերին է սպասում։ Ծաղիկը թոշնեց, Աղջիկն այդ ծաղիկը չստացավ ու չհանդիպեց երբեք տղայի, Որից երեխա պիտի ունենար, Իսկ երեխան պիտի բժշկության մեջ մի լուսատու դառնար Ու հայտնաբերեր մի պատվաստանյութ, որ կվերացներ վարակը հավետ։ Ու ախտահարված, հիվանդոտ մարդիկ ամուլ ու սառած չէին թափառի, Ու չէր մոտենա վերջը կանաչ աշխարհի, Եթե մի հիմար չպոկեր թևը խեղճ թիթեռնիկի… Չարլզ Բուկովսկի Սեպտեմբերի 27-ի առավոտը մահվան հոտ ուներ՝ պատերազմ է սկսվել…Աստված իմ… Խենթացա, մահացա…Էմոցիոնալ անկումներ,…